اختلال بویایی و چشایی در بعضی از بیماران کرونا باقی می ماند - وبلاگ تورهای استانبول

به گزارش وبلاگ تورهای استانبول، بسیاری از بیماران کووید-19 دچار از اختلال حس بویایی و چشایی می شوند و پزشکان نگران هستند که بعضی از این بیماران هیچگاه به شرایط عادی بازنگردند.

به گزارش وبلاگ تورهای استانبول به نقل از هلث دی نیوز در حال حاضر میزان دقیق شیوع این اختلال در بیماران هنوز روشن نیست.

دکتر نیکولاس روآن، استادیار بیماری های گوش وحلق وبینی و جراحی گردن در دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور آمریکا می گوید در ابتدا گزارش های موردی از اختلال بویایی یا چشایی در بیماران کووید-19 داده شد و بعد آنالیز های منتشر شدند که این گزارش ها را تایید کردند.

یک آنالیز در بیماران بستری شده کووید-19 که از آزمایش های عینی برای شناساسی اختلال بویایی استفاده نموده بود، نشان داد که تقریبا همه بیماران-98 درصد- تا حدی دچار اختلال بویایی هستند.

اما مشکل بویایی محدود به مبتلایان به بیماری شدید نیست. به نظر می رسد عارضه بویایی در میان افراد دچار عفونت خفیف تر کووید-19 نیز شایع و حتی یک علامت اصلی باشد یعنی علامتی که در تشخیص بیماری مهم است.

یک آنالیز در بیماران اروپایی دارای علائم خفیف تا متوسط کووید-19 نشان داد 86 درصد دچار مسائل بویایی هستند و درصد مشابهی هم اختلال حس چشایی داشتند.

اختلال بویایی و چشایی که با هم ارتباط دارند در عفونت های ویروسی دیگر تنفسی مانند سرماخوردگی و آنفلوانزا هم رخ می دهد، اما به گفته روآن محتمل است ویروس کرونا اثری مستقیم بر حس بویایی داشته باشد.

اغلب موارد اختلال بویایی ناشی از عفونت های ویروسی تنفسی بهبود پیدا می نمایند، اما بعضی از بیماران دچار اختلال بویایی دائمی می شوند.

نگرانی پزشکان این است که با توجه به شیوع بالای غیر معمول اختلال بویایی در بیماران کووید-19 در شمار بیشتری از افراد اختلال بویایی ادامه پیدا کند.

روان می گوید شواهدی وجود دارد که ویروس جدید کرونا (سارس-کوو-2) عامل کووید-19 به طور مستقیم ناحیه مربوط به عصب بویایی را درگیری می نماید و حتی ممکن است ویروس از این طریق وارد بدن گردد.

در بعضی از بیماران اختلال بویایی و چشایی نخستین علامت و حتی تنها علامت بیماری است.

یک آنالیز مقدماتی در آمریکا بر اساس پرسش از 220 بیمار کووید-19 نشان می دهد که در تقریبا 40 درصد از این افراد از دست رفتن حس بویایی و چشایی نخستین یا تنها علامت بیماری بوده است. در بعضی از این بیماران بازگشت حس بویایی روندی آهسته داشته است و احتمال می رود در بعضی از آنها حس بویایی هیچگاه به حد پیش از بیماری بازنگردد.

از دست رفتن حس بویایی می تواند هم بر کیفیت زندگی اثر بگذارد و هم فرد را مثلا به علت ناتوانی در تشخیص بوی دود در آتش سوزی با خطراتی روبرو کند.

در حال حاضر گزینه های درمانی چندانی برای بهبود این اختلال بویایی در دست نیست. اما بعضی از شواهد از تاثیربخش بودن آموزش بویایی حمایت می نمایند که در واقع نوعی بازتوانی است. فرد در این شیوه درمانی هر روز مدتی را صرف بو کردن اسانس ها یا سایر رایحه ها می نماید و کوشش می نمایند دوباره تشخیص بوها را بیاموزد.