زندگی روسی، سفر به آلتایی
به گزارش وبلاگ تورهای استانبول، در جنوب سیبری جایی که روسیه، چین، قزاقستان ومغولستان به هم می رسند، زمینهای بکری وجود دارد که در آن مردم سعی می کنند در هماهنگی با طبیعت زندگی کنند. در این بخش از رشته برنامه های زندگی روسی خبرنگار خبرنگاران به این ناحیه دور دست رفته است.
استپ های بیکران هم مرز با تایگا چشم انداز خارق العاده ایست. دشتهای بی درخت پوشیده از گلسنگ نواحی قطبی و بیابانهای احاطه شده از کوهستانهای پوشیده از برف. این تنوع در سرتاسر رشته کوههای آلتایی که نزدیک به دو هزار کیلومتر است، دیده می شود، تنوعی که انواع دوستداران طبیعت را به آلتایی کشانده است. مانند عاشقان پاراگلایدر که برای شرکت در مسابقات ملی در این مکان جمع می شوند.
ولادیمیر میلوف یک سازنده پاراگلایدر می گوید: گاهی وقتها از مردم عذر خواهی می کنم و بخاطر نبود جاده های خوب و مناسب در اطراف اینجا اظهار تاسف می کنم. اما آنها بهم می گویند که خوب است، بهتر است که همینطور بماند. از اینکه اینقدر از جاده های آسفالتی رفتیم خسته شدیم. کمی پیاده روی هم مسئله ای ایجاد نمی کند.
برخی برای پیاده روی در طبیعت و برخی در کوهستان، تعدادی برای ماهیگیری و قایقرانی در رودخانه ها(که از طریق یخچالهای طبیعی آلتایی تغذیه می شود) و برخی دیگر برای سوارکاری و عده ای برای صخره نوردی به اینجا می آیند.
این طبیعت دست نخورده از زمانهای قدیم بنام یک عشق مقدس برای چادرنشینان آلتایی بوده است. قبایل محلی، شمن باوران، روح پرستان و کاهنان از قدیم در کوهها، جنگلها، رودخانه ها و طبیعت اینجا حضور داشته اند.
لودمیلا من یالووا راهنمای ما در آلتایی می گوید :ساکنان آلتایی براین باوربودند که در هر گیاه زنده ای، روح وجود دارد و یک حس. و این برای آنها اهمیت زیادی داشته است.
این منطقه، طبیعت بکر خود را هنوز حفظ کرده است. اگرچه در حال حاضر مکانهای مختلفی از آن تبدیل به استراحتگاههای بزرگی شده است اما بسکمک از آنها دست نخورده به جای مانده است. هنوز هم اسب مهمترین وسیله حمل ونقل است. در منطقه ها صعب العبوری که اتوموبیلها نمی توانند از آن عبور کنند.
واژه آلتایی از کلمه طلا در زبان مغولی می آید. نیمه ماه مه مصادف است با شروع بهار در رشته کوههای طلایی که پوشیده از گل و گیاهان وحشی مختلف است. مردم ازاین گیاهان بنام داروهای طبیعی شفابخش استفاده می کنند.
پیوندها
- منطقه اکولوژیکی آلتایی 845.000 کیلومتر مربع را پوشش می دهد
- در نقطه اتصال بین روسیه قزاقستان مغولستان و چین واقع شده است
- نزدیکترین شهرها به آن بارنائول. گورنو-آلتایسک ونووسیبیرسک می باشد
- مدت پرواز از مسکو سه ساعت و نیم می باشد
- قسمت وسیعی از این منطقه دربردارنده میراث جهانی یونسکو تحت نام کوههای طلایی آلتایی می باشد
وجود غارهای متعدد در آلتایی گواهیست بر سابقه باستانی این منطقه. سنگ نوشته ها و حکاکی های اتاقهای تو در تو و راهها عبورکوچک و هم اندازه نشان از حضور انسانهای نخستین در این منطقه دارد. بقایایی مربوط به انسانهای نخستین در اینجا کشف شده است اما خود این غارها بصورت طبیعی بر اثر فرسایش سنگ از طریق آب در زمانهای دور زمانی که اینجا مکانی در دل اقیانوس بوده، بوجود امده اند.
امروزه، تنوع گیاهان وحشی و آب و هوای معتدل کوهستانی در این منطقه شرایط مناسبی را برای پرورش زنبور مهیا کرده است. اعتقاد بر این است که عسل محلی آلتایی خوشمزه ترین عسل در روسیه است.
سالوا مدووخا یک زنبوردار می گوید:هیچ کارخانه و صنایع آلاینده ای تا شعاع دویست کیلومتری این منطقه وجود ندارد. مردم اینجا می آیند تا از عسل ما لذت ببرند و از ما می خواهند تا برای دفعه بعد هم برایشان عسل نگه داریم. البته تولید ما زیاد نیست ولی برای همه عسل داریم. لطفا بفرمایید.
هنگامی که بهار در دره های آلتایی شروع می شود، هنوزنوک قله پوشیده از برف است. کوه سرکوفسکا از بالای شهربلوکوریخا بیرون آمده است. اینجا مهم ترین منطقه شهر است که چشمه های شفابخش آن بسیار مشهور است. قله کوه پوشیده شده ازسنگهای مونولیتی که ازمنشا سنگهای آتشفشانی است و مقدس ترین مکان عبادی قدرت طبیعت آلتایی بوده است.
تامارا باتویوا مدیر موزه تاریخ می گوید: اینجا به روح شما کمک می کند که به پرواز در بیاید و آواز بخواند. تمام مسائل و دردها از طریق این کوهها بهبود پیدا می کند. این همان چیزی است که باعث می شود آن را از هر کوه دیگری در جهان متفاوت کند.
http://persian.euronews.com/life/
منبع: یورونیوز